Eerste Ronde We waren al eerder bij Tante Nel aan de deur geweest. Op dat moment hadden zo'n 200 studenten besloten dat ze allemaal een frietje bij haar wilden gaan eten. Met als gevolg dat we voor een gebarricadeerde deur stonden in de stromende regen. De studenten hadden het blijkbaar wèl naar de zin. Dat smeekte om een tweede kans, en die gaven we Tante Nel graag vandaag.
Tweede Ronde Bij binnenkomst werden we allerhartelijkst begroet, en al snel vonden we een plekje aan de bar (een gezellig zitje aan een tafeltje is bij Tante Nel binnen niet aanwezig. Buiten wel, maar daar was het vandaag echt te koud voor)
We kiezen elk voor een Bal met friet. Bij de bal is verder geen keus voorhanden, bij de frieten (of moeten we patat zeggen?) was er wel een keus in sauzen.
Laten we beginnen met te melden dat de Patat een regelrechte omrij-patat genoemd mag worden. Ferme jongens, meer dan voldoende, en in een knapperige bruine jas gepresenteerd. Nadat we ons door de top van de frietberg heengegeten hadden kwamen we zelfs de door ons gekozen saus nog tegen. Smullen geblazen dus!
Van de gepresenteerde bal waren we helaas wat minder onder de indruk. Hij werd geleverd in een plastic bakje, met wat jus en een vorkje. De structuur en het bijbehorend mondgevoel waren veel te zacht naar onze smaak. De indruk was: Te fijn gemalen vlees en teveel paneervulling in deze ballen. Een goede bal behoeft een bite en deze bal had dat duidelijk niet helaas.
Dat de gebruikte paneer van glutenvrije snit was, zal voor sommige trendgevoeligen onder ons van belang zijn, wij vinden dat bij het eten van een gehaktbal nog herkenbaar moet zijn dat er bij het maken vlees aan te pas is gekomen en dat je er met smaak de tanden in kunt zetten.
Derde Ronde? We hebben Tante Nel geadviseerd zich eens te orienteren bij een paar door ons met meer enthousiasme beoordeelde ballenkunstenaars. Mocht dat tot een verbeterde receptuur leiden dan komen we graag nog eens langs om een balletje van Tante te proeven.
